Pobieżna analiza kształtowania sie długu publicznego w krajach eurostrefy wskazuje na dwa krańcowe profile: z jednej strony, stosunkowo niewielkiego zadłużenia w latach 2002-07, a następnie eksplozji w latach 2008-10 (Irlandia to najbardziej klasyczny przykład), a z drugiej strony, długu na bardzo wysokim poziomie, a następnie kłopotów z jego finansowaniem (Grecja to ekstremalny przypadek). Czy przyczyny powstania zadłużenia w obu państwach były identyczne czy różne? Odpowiedź na to pytanie przedstawione w tym opracowaniu jest następująca: Mimo odmienności sfer, które doprowadziły do kryzysu ich wspólna przyczyna pierwotna to niesłychanie luźna polityka monetarna dwóch najważniejszych instytucji finansowych świata—Europejskiego Banku Centralnego oraz Banku Rezerwy Federalnej Stanów Zjednoczonych. Polityka taniego pieniądza stanowiła zachętę do podejmowania ryzykownych operacji finansowych zarówno sektora publicznego jak i prywatnego. Opracowanie omawia również inne przyczyny kryzysu zidentyfikowane w literaturze przedmiotu. Niektóre z nich wiążą się bezpośrednio z mankamentami projektu instytucjonalnego Europejskiej Unii Monetarnej, a inne z cechami makroekonomicznej polityki fiskalnej prowadzonej w poszczególnych krajach. Interesujące, że proponowane rozwiązania nie biorą pod uwagę samej polityki Europejskiego Banku Centralnego.